Monthly Book
Monthly Book
June, 2008
จากเดือนพฤษภาคมที่เป็นฤดูฝนตก ก็เข้าสู่เดือนมิถุนายนที่เป็นฤดูฝนตกหนัก เฮ้อ ไม่รู้ว่าจะตกอะไรกันนักกันหนา เนี่ยดูสิ ตกจนการุรุมอนไม่สบายเป็นหวัดไปล่ะครับ ต้องลางานไปเลย 1 วัน แต่ก็ดีเพราะก่อนหน้านี้ได้สะสางงานชิ้นเบ้อเร่อไปคนเดียวสามวันเสร็จ สงสัยมันอาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราไม่สบายด้วยก็ได้มั้ง (สงสัยจะโหมงานมากเกิน) เพื่อนๆ ก็ต้องระวังกันหน่อยนะ เดี๋ยวนี้โลกของเรามีแต่เชื้อโรคที่มันร้าย ๆ ทั้งนั้นเลย แค่เป็นหวัดก็ทำเอาคนที่แข็งแรงทรุดลงไปได้เป็นอาทิตย์ ๆ อ่ะ สำหรับการุรุมอนอ่ะนี่เป็นหวัดครั้งแรกของปีนี้เชียวนะ เพราะตั้งแต่เดือนมกราคมมาก็ไม่ได้เป็นอะไรที่แย่ขนาดนี้เลย แต่เวลาเป็นแล้วนี่เป็นหนักน่ะครับ เนื่องจากไม่สบายเลยไม่ขอเล่าอะไรมากล่ะกัน เพราะจริงๆ แล้วมันก็ไม่มีอะไรสักเท่าไรอ่ะ เดือนนี้ก็เป็นเดือนที่ใครๆ ก็ไม่ชอบเพราะอะไรรู้รึเปล่า เพราะว่ามันเป็นเดือนที่ไม่มีวันหยุดแบบพิเศษๆ เลยไงล่ะครับ แต่ละคนเลยได้ทำงานเต็มที่เลยเดือนนี้ จึงพลอยเบื่อกันไปเป็นแถว งานก็เลยเยอะขึ้นมาแบบทันใดเช่นเดียว ซึ่งสำหรับการุรุมอนอ่ะนะ เขาไม่ยอมให้งานมากองทิ้งไว้อย่างนี้หรอก มีมารึก็ทำซะเดี๋ยวนั้นเลย ก็ตามที่เล่า 3 วันเสร็จแต่ก็สลบป่วยนอนอยู่บ้านไปหนึ่งวัน แล้วในเดือนนี้ที่ทำงานก็มีงานเลี้ยงด้วยนะ เผอิญเจ้านายเขาจะจัดงานวันเกิดให้ลูกน้องเลยชวนทุกคนในที่ทำงานไปด้วย ซึ่งตั้งแต่การุรุมอนเกิดมาก็ไม่เคยเข้าสถานที่แห่งนี้มาก่อนเลย (ด้วยความสัตย์จริงเลยนะครับ) มันเป็นพวกห้องอาหารคาราโอเกะนั้นแหละ ซึ่งการุรุมอนเห็นภายในแล้วนี่ถึงกับตื่นเต้นมาก ๆ ต้องยอมรับจริงๆ ว่าเขามีความคิดในการออกแบบมากๆ เลย เพราะเขาทำเป็นเหมือนกับอยู่ในบรรยากาศนอกบ้านตอนกลางคืนครับ กำแพงก็ตกแต่งลายเหมือนกำแพงนอกบ้าน มีโคมไฟประดับเล็กน้อยให้ความสว่าง แบะที่ขาดเสียไม่ได้คือ จอกับไมโครโฟน ที่แต่ละก็ต่างยื้อแย่งกันซะจริง โชคดีนะที่การุรุมอนป่วยอยู่เลยรอดจากการถูกบังคับให้ร้อง ไม่งั้นมีหวังอายจนเป็นลมไปแน่ ๆ ก็ทำไงได้ล่ะครับ ปกติการุรุมอนก็เป็นคนที่ชอบความสงบมากกว่าอ่ะนะ แต่เห็นว่ามากันหมดกลัวว่าจะเสียมารยาทเลยมาสักหน่อย อย่างน้อยก็ได้ประโยชน์จากการกินนี่แหละๆ เหอะๆ เพราะว่าคนที่มานี่ส่วนใหญ่จะสนร้องเพลงมากกว่ากิน การุรุมอนเลยสวาปามซะเกินครึ่งโดยที่คนอื่นๆ แทบไม่รู้ตัว และอีกอย่างสิ่งที่การุรุมอนรอดมาได้ก็คือ ของมึนเมา ซึ่งการุรุมอนขอปฏิเสธโดยเด็ดขาด จึงทำให้ไม่มีใครหืออ่ะนะเลยรอดตัวไป แต่หลังจากงานเลี้ยงนี้เริ่มเข้าสู่ความเป็นลูกทุ่ง (เริ่มมีออกท่าเต้นแบบเมามันส์) การุรุมอนเลยขอกลับกับเพื่อนซะเลย ซึ่งสิ่งที่การุรุมอนได้มาถึงแม้ว่าจะเป็นความรำคาญเล็กน้อย เพราะนี่มันไม่ใช่สไตล์การุรุมอนที่จะมาทำตัวรื่นเริงเหมือนคนอื่น ๆ แต่การุรุมอนก็ได้ความเป็นเพื่อนจากคนที่การุรุมอนชวนมาให้สร้างสีสันในงานนะ ต้องขอบคุณเขาคนนี้เลยล่ะ ถ้าไม่พามาการุรุมอนก็คงโดนรุมให้ทำนู่นทำนี่แย่ และงานก็คงไม่สนุกเท่านี้...ฉะนั้นเวลาเพื่อน ๆ ทำงานแล้ว ก็น่าจะลองหาเพื่อนสนิทสักคนไว้ช่วยเหลือกันยามลำบาก แล้วชีวิตการทำงานของเพื่อน ๆ จะเป็นไปอย่างราบรื่นมีความสุขนะครับ...เอาล่ะ ๆ การุรุมอนต้องไปทานยาแล้ว...ขอให้ทุกคนมีสุขภาพแข็งแรงนะครับรักษาตัวด้วยล่ะ....
